Anne Lise Broyer ile "Burası eskiden yaşadığımız yer mi?" sergisini ziyaret

Est-ce là que l'on habitait? Akdeniz çevresinde zaman (geçmiş ve şimdiki zaman) ve anılar (samimi ve siyasi) arasında bir yolculuktur. Yumuşaklık, gölgeler, mürekkep ve talk pudrasından oluşan bu görüntüler, bu denizin kıyılarına kazınmış bir tarihi yeniden canlandırıyor. Bu proje, Jean-Daniel Pollet'nin sevilen filmi Méditerranée'yi, uygarlığımızın Akdeniz kaynaklarına gerçek bir dalışı yansıtırken, şiirsel dilin çağrışımlarının yapıldığı yer olarak düşünceyle bir eşdeğerlik yaratıyor.

"Bilinmeyen bir anı inatla giderek daha uzak zamanlara kaçıyor. (...) "Geri döndüğünü sanıyorsun, karanlıkta eski bir yerin üzerinde uçuyorsun." (...) "Girilecek yol bu mu? Bilmeden yaşadığımız yer burası mı?" (...) "Eğer aynı zamanda, bir yerlerde, biri sessizce senin yerini alıyorsa." (...)
(...) Bu denizin, Akdeniz'in kıyıları bir göç dramına, çeşitli ayaklanmalara sahne oluyor... Devam etmekte olan bu çalışma, ağıt formunu ödünç alarak ve ana motifi olarak ister antik ister modern olsun, harabeyi alarak, zamansallıkları bir araya getirerek bu Akdeniz yarasını görünür kılmaya çalışmaktadır.
Beckett'in gizemli bir şekilde ifade ettiği gibi "gerçek sığınak" olan harabe, ideolojik karmaşanın hüküm sürdüğü kırılgan bir çağda zamansal bir işaret, sağlam bir dayanak noktası haline geliyor. Bir felakete benzeyen mevcut krizin arka planında, harabe bir dondurulmuş çerçeve, Benjamin'in yazdığı gibi, O Zaman'ın bir anda Şimdi ile buluştuğu diyalektik bir imgedir. Bugün Akdeniz'e yapılacak bir yolculuk bir barış yolculuğu değildir. Bu yolculuğa çıkmak aynı zamanda bir gerçekliğin ölçüsünü almaktır. Halen devam etmekte olan bu seri, Centre national, Cezayir'deki Fransız Büyükelçiliği ve Beyrut, Tanca ve Napoli'deki Fransız Enstitüleri'nden belgesel fotoğraf için destek almıştır.

Anne-Lise Broyer

Anne-Lise Broyer, 20 yılı aşkın bir süredir, Pierre Michon, Bernard Noël, Colette Fellous, Yannick Haenel, Jean-Luc Nancy ve diğerleriyle paylaştığı çok sayıda edisyonun da gösterdiği gibi, okuma ile bir imgenin ortaya çıkışını, yazı ile fotoğrafı iç içe geçiren, gözler aracılığıyla bir edebiyat deneyimi olarak özetlenebilecek tekil bir fotoğraf çalışması sürdürüyor. Ayrıca, algıda bir rahatsızlık alanı elde etmek için gümüş fotoğraf ile doğrudan baskı üzerine grafit çizimler arasındaki sürtünme ve kesişme alanlarını sorgular. Bu şekilde Anne-Lise Broyer, sürekli olarak fotoğrafik görüntüye ve onun teknik tarihine geri dönen görsel durumlar yaratır.