"Το τραγούδι μιας γοργόνας του γλυκού νερού" [Canto de una sirena de agua dulce] από Juan Gallego Benot & Carmen Yruela

Μέσα από ένα συνεχές ταξίδι ηχητικών και ποιητικών πειραματισμών, συνοδευόμενο από οπτικές προβολές, βίντεο και μεταφρασμένα κείμενα, θα αμφισβητήσουν τα όρια μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας, παίζοντας με τις ιδέες της "οικειότητας" και της "παραδοξότητας". Το αποτέλεσμα είναι μια αισθητηριακή εξερεύνηση ενός τραγουδιού σειρήνων που είναι ταυτόχρονα αποστασιοποιημένο από την προέλευσή του και επαναστατικό για τις συνθήκες στις οποίες αναδύθηκε.

Η Carmen Yruela και ο Juan Gallego Benot έχουν περάσει χρόνια συνεργασίας πάνω στην πολύπλοκη σχέση μεταξύ ποίησης και φλαμένκο. Το έργο τους διερευνά πώς οι βαθιοί, ηχηροί ήχοι του φλαμένκο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εμπλακούν και να προβληματιστούν σχετικά με τις σύγχρονες συνθήκες, εστιάζοντας ιδιαίτερα στα σύγχρονα τοπία και τους αστικούς χώρους. Για τους ίδιους, τα περιβάλλοντα αυτά δεν είναι απλώς φυσικοί χώροι, αλλά χώροι πειραματισμού όπου οι παραδοσιακές μορφές συναντώνται και αλληλεπιδρούν με νέες κριτικές προοπτικές. Κατά τη διάρκεια της πολύμηνης παραμονής τους στην Ταγγέρη, οι Yruela και Benot ξεκίνησαν να δημιουργούν έναν κοινό πειραματικό χώρο όπου συγκλίνουν οπτικοί, ακουστικοί και ποιητικοί πόροι. Το αποκορύφωμα της παραμονής τους θα είναι μια παράσταση που θα αντανακλά την εξέλιξη της συλλογικής τους διαδικασίας. Στο επίκεντρο αυτής της παράστασης βρίσκεται η ιστορία του "τραγουδιού των σειρήνων", ένα θέμα που ενσαρκώνει τόσο τη σύγχυση όσο και την ευκαιρία να βιώσουμε μια εξαιρετική διαύγεια των αισθήσεων. Η έννοια του τραγουδιού της σειρήνας, που παραδοσιακά συνδέεται με τον πειρασμό και το μυστήριο, επαναπροσδιορίζεται στο έργο τους ως "γοργόνα του γλυκού νερού" - μια φιγούρα τόσο οικεία όσο και εκτοπισμένη, που περιηγείται σε ένα περιβάλλον που αντανακλά τη μυθολογική της προέλευση αλλά αισθάνεται παράξενα εκτός τόπου. Αυτή η μετατόπιση συμβολίζει την ένταση μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας, ένα βασικό θέμα στην εξερεύνησή τους. Σε αυτό το πλαίσιο, το τραγούδι των σειρήνων γίνεται μια μεταφορά για τον τρόπο με τον οποίο παραδοσιακές μορφές όπως το φλαμένκο μπορούν να έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν και ταυτόχρονα να επανερμηνεύονται για να αμφισβητήσουν τα σύγχρονα πρότυπα και προσδοκίες.

Η παράστασή τους θα εκτυλίσσεται ως ένα συνεχές ταξίδι, μια εξερεύνηση που είναι τόσο αισθητηριακή όσο και διανοητική. Μέσα από ένα μείγμα ζωντανού τραγουδιού, αναγνώσεων ποίησης και προβολών εικόνων, βίντεο και μεταφρασμένων κειμένων, θα δημιουργήσουν μια καθηλωτική εμπειρία που θα ενσαρκώνει την έννοια ενός τραγουδιού σειρήνας που έχει εξαρθρωθεί, έχει εξευτελιστεί και έχει στραφεί ενάντια στις συνθήκες της ίδιας της εμφάνισής του. Η αντιπαράθεση της παράδοσης και του πειραματισμού θα βρεθεί στο επίκεντρο αυτού του ταξιδιού, καθώς θα διερευνήσουν τους τρόπους με τους οποίους το φλαμένκο και η ποίηση μπορούν να ανταποκριθούν και να ασκήσουν κριτική στον σύγχρονο κόσμο. Παρουσιάζοντας το τραγούδι της σειρήνας ως κάτι γνωστό και άγνωστο, οι Yruela και Benot προσκαλούν το κοινό να ανακαλύψει το οικείο υπό ένα νέο και ανησυχητικό φως. Η παρουσία της γοργόνας του γλυκού νερού σε ένα αστικό τοπίο χρησιμεύει ως μεταφορά για το πώς οι παραδοσιακές μορφές τέχνης μπορούν να προσαρμοστούν και να μετασχηματιστούν, να γίνουν οχήματα για νέα νοήματα και κριτικό προβληματισμό. Η παράσταση δεν θα παρουσιάσει μόνο την καλλιτεχνική διαδικασία που εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής, αλλά θα προσφέρει επίσης ένα σχόλιο για τη ρευστότητα της ταυτότητας, του πολιτισμού και της καλλιτεχνικής έκφρασης σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο.

‍